Τρίτη, Οκτωβρίου 8

ΤΡΕΙΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ - ΕΝΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ



«οὔτοι συνέχθειν, ἀλλὰ συμφιλεῖν ἔφυν»
(Σοφοκλέους, Αντιγόνη, στιχ.523)


Τρεις εταιρείες που μπορούν να μοιράζονται
κοινά ερωτήματα και αναζητήσεις,

Η Ελληνική Εταιρεία Υπαρξιακής Ψυχολογίας, «γίγνεσθαι»
Το Ελληνικό Κέντρο Focusing
Η Ελληνική Εταιρεία Φαινομενολογικής-Υπαρξιακής Ανάλυσης και Ψυχοθεραπείας (Hellenic Society of Daseinsanalysis)


συνδιοργανώνουν ένα σεμινάριο,
έχοντας την φιλοδοξία να συμβάλουν
στη δημιουργία ενός κοινού τόπου
που θα βοηθά στην περαιτέρω εμβάθυνση
του φαινομενολογικού βλέμματος
στο πεδίο της ψυχοθεραπείας στη χώρα μας.

Ο τίτλος του σεμιναρίου είναι :
«Καθημερινότητα, αυθεντικότητα, αταραξία»
Κριτική εισαγωγή στην ερμηνευτική φαινομενολογία του Μάρτιν Χάιντεγκερ.


Εισηγητής του σεμιναρίου θα είναι
ο καθηγητής φιλοσοφίας
Γιώργος Ξηροπαΐδης


Οι συναντήσεις θα γίνουν
στις 17/10, 7/11, 12/12 και 16/1,
Πέμπτες από 8.30μμ-10.30μμ.


Στον πολυχώρο εκδηλώσεων
του κινηματογράφου Άνεσις
(Λ. Κηφισίας 14 Αμπελόκηποι, 2ος όροφος).


Κόστος συμμετοχής 10 ευρώ
για την κάθε συνάντηση.


Περαιτέρω πληροφορίες:
στις ιστοσελίδες των εταιρειών
και στα τηλέφωνα επικοινωνίας που παρατίθενται σε αυτές
καθώς και στις διευθύνσεις
daseinanalysisGR@gmail.com
focusinghellas@yahoo.com
info@gignesthai.gr





Λεπτομερέστερη ενημέρωση
σχετικά με τη θεματολογία του σεμιναρίου
καθώς και σχετική βιβλιογραφία.



Γιώργος Ξηροπαΐδης
«Καθημερινότητα, αυθεντικότητα, αταραξία».
Κριτική εισαγωγή
στην ερμηνευτική φαινομενολογία του Μάρτιν Χάιντεγκερ.


Οι διαλέξεις αυτές έχουν ως κύριο μέλημα να εισαγάγουν με τρόπο συστηματικό όσο και κριτικό στη μέθοδο της ερμηνευτικής φαινομενολογίας όπως αυτή αναπτύχθηκε και τέθηκε σε εφαρμογή από τον Μάρτιν Χάιντεγκερ. Θα στηριχτούμε εν προκειμένω στις ευφάνταστες περιγραφές της καθημερινής ανθρώπινης ύπαρξης που μας προσφέρει ο Γερμανός στοχαστής στο Είναι και Χρόνος (1927), στο έργο συνεπώς που τον καθιέρωσε ως έναν από τους σημαντικότερους φιλοσόφους του 20ου αιώνα. Παράλληλα θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε γιατί το είναι της ανθρώπινης ύπαρξης ορίζεται από τον Χάιντεγκερ ως «μέριμνα» και γιατί η επίμαχη έννοια επιβάλλει να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι στη χρήση εννοιών όπως «συνείδηση», «αυτοσυνειδησία», «ασυνείδητο», «υποκείμενο». Θα δείξουμε επίσης ότι από την ορθή κατανόηση της μέριμνας εξαρτάται η γόνιμη κατανόηση κεντρικών για μια φαινομενολογική οντολογία εννοιών όπως «μέσα-στον-κόσμο-είναι», «είναι-προς-θάνατον», «αποφασιστικότητα», «αυθεντικότητα», «επιλογή του εαυτού», «περατότητα».

Η δομή της μέριμνας μας επιτρέπει επιπλέον να κατανοήσουμε και την προκλητική θέση που διατυπώνει ο Χάιντεγκερ στις περίφημες παραδόσεις του για τον Νίτσε (1936-38) ότι η πηγή των παθογενειών του νεωτερικού ανθρώπου βρίσκεται πρωτίστως στην ανελεύθερη προσκόλλησή του στη βούληση. Σε αυτήν τη βούληση, η οποία σε τελευταία ανάλυση είναι βούληση για δύναμη και ισχύ, εντοπίζει ο Χάιντεγκερ την πηγή πολλαπλών νευρώσεων. Η θεραπεία από αυτή την υπερτροφική ανάπτυξη της βούλησης είναι εφικτή μόνο αν υιοθετήσουμε και καλλιεργήσουμε εκείνη την στάση που ο Χάιντεγκερ στο όψιμο έργο του ονομάζει Gelassenheit, δηλαδή αταραξία, γαλήνη ή ακριβέστερα γαλήνια άφεση. Η συγκεκριμένη έννοια, η οποία έχει την καταγωγή της στον μυστικισμό του Μάιστερ Έκχαρτ, δίνει στον Χάιντεγκερ τη δυνατότητα να προετοιμάσει το έδαφος για ένα γόνιμο διάλογο με τον μυστικισμό της Ανατολικής Φιλοσοφίας. Εδώ μοιάζει να συναντάται με τον αντίπαλό του, τον Αρθούρο Σοπενχάουερ, ο οποίος πρέσβευε την άποψη ότι ο καλώς εννοούμενος μυστικισμός έχει μιαν εγγενώς θεραπευτική διάσταση, καθώς μπορεί να μας λυτρώσει από την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη της βούλησης και της συνακόλουθης «απληστίας για ζωή».

Τέλος, θα επιδιώξουμε μέσα σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο να αναδείξουμε τον τρόπο με τον οποίο ο Χάιντεγκερ επιχειρεί να προσεγγίσει τη σωματικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Όπως ο ίδιος κατ’ επανάληψη ισχυρίζεται, το σώμα είναι το δυσκολότερο για τη φαινομενολογία θέμα, εφόσον μόνο εμμέσως μπορεί θεματοποιηθεί. Κάθε άμεση ανάλυση καταστρέφει την πρωτογενή, αυθεντική εμπειρία της σωματικότητάς μας. Κι εδώ συμφωνεί με τον μείζονα Γάλλο φαινομενολόγο Μωρίς Μερλώ-Ποντύ, ο οποίος στο θεμελιώδες έργο του Φαινομενολογία της αντίληψης (1945) προσπαθεί να δείξει τί διαφεύγει κατά τρόπο αναγκαίο και ουσιώδη ακόμη και από την εντελέστερη και εμβριθέστερη επιστημονική και φιλοσοφική διερεύνηση του σώματος. Πού όμως θεματοποιεί εμμέσως ο Χάιντεγκερ το σώμα; Πρωτίστως στην ανάλυση της χωρικότητας της ανθρώπινης ύπαρξης καθώς και στην ανάλυση των παθών, των συναισθημάτων και των θυμικών διαθέσεων. Θα προσπαθήσουμε, συνεπώς, να τεκμηριώσουμε τη θέση ότι το σώμα είναι εμμέσως «εκεί» όπου ο Χάιντεγκερ αναλύει τον φόβο, την αγωνία, την ανία, τη μνησικακία και τον φθόνο.

Ελληνόγλωσση βιβλιογραφία
Μάρτιν Χάιντεγκερ, Είναι και Χρόνος, δύο τόμοι, Αθήνα 1985.
Μάρτιν Χάιντεγκερ, Εισαγωγή στη μεταφυσική, Αθήνα 1973.
Μάρτιν Χάιντεγκερ, Η επιστολή για τον «Ανθρωπισμό», Αθήνα 1987.
Μάρτιν Χάιντεγκερ, Η προέλευση του έργου τέχνης, Αθήνα 1986.
Μάρτιν Χάιντεγκερ, Η τέχνη και ο χώρος, Αθήνα 2006.
Μάρτιν Χάιντεγκερ, Νίτσε. Η βούληση για ισχύ ως τέχνη, Αθήνα 2011.
Μάρτιν Χάιντεγκερ, Τι είναι μεταφυσική; Αθήνα 2000.
Μάρτιν Χάιντεγκερ, Τι είναι η φιλοσοφία; Αθήνα 1986.
Μάρτιν Χάιντεγκερ, Περί πολιτικής. Περί αλήθειας. Περί τεχνικής, Αθήνα 2011.

Ξενόγλωσση βιβλιογραφία
Martin Heidegger, Zollikon Seminars, Illinois 2001.
Martin Heidegger, Basic Writings, San Francisco 1977.
Martin Heidegger, The Basic Problems of Phenomenology, Bloomington 1982.
Hubert Dreyfus, Being-in-the-World, Cambridge 1991.
Harrison Hall (ed.), Heidegger. A Critical Reader, Oxford 1992.
Hugo Ott, Martin Heidegger, New York 1993.
William Blattner, Heidegger’s Being and Time, New York 2006.